بررسی کاربرد سنجش از دور و سامانه های اطلاعات جغرافیایی در پایش تغییرات پوشش و کاربری اراضی (مطالعه موردی: منطقه فلاورجان استان اصفهان)

امروزه سنجش از دور به طور گسترده ای برای پایش تغییرات پوشش و کاربری اراضی و پویایی آنها مورد استفاده قرار می گیرد. بکارگیری تصاویر ماهواره ای و پردازش رقومی آنها با الگوریتم های مناسب موجب می شود ضمن به حداقل رساندن خطای انسانی، هزینه و زمان جزئیات پدیده ها را شناسایی و تفکیک نمود. برای دستیابی به نتایج بهتر در شناسایی تغییرات رویداده اغلب سنجش از دور با سامانه های اطلاعات جغرافیایی تلفیق می گردد. روش های مختلفی برای استخراج نقشه های پوشش اراضی وجود دارد که در این میان تکنیک سنجش از دور به دلیل ویژگی های خاص از اهمیت بسیاری برخوردار است. برنامه ریزی و مدیریت صحیح اراضی، مستلزم در اختیار داشتن نقشه های دقیق و به روز می باشد. تکنیک های مختلف سنجش از دور با تولید نقشه های پوشش و کاربری اراضی اطلاعات لازم را در اختیار برنامه ریزان قرار داده و آن ها را در تصمیم گیری یاری می رساند. هدف از این مطالعه بررسی کاربرد تکنیک های سنجش از دور و سامانه های اطلاعات جغرافیایی در پایش تغییرات پوشش و کاربری اراضی در منطقه فلاورجان واقع در غرب استان اصفهان در فاصله سال های 1351 تا 1387 با استفاده از داده های رقومی سنجنده MSS و AWIFS می باشد. ابتدا تصاویر با دقت کمتر از نیم پیکسل زمین مرجع شدند. سپس هر دو تصویر به روش شبکه عصبی مصنوعی طبقه بندی گردید و در نهایت تغییرات رویداده به روش مقایسه پس از طبقه بندی بررسی شد. صحت کلی نقشه های حاصله از تصاویر MSS و AWIFS به ترتیب 8/87 و 5/86 درصد بدست آمد. نتایج نشان داد که این منطقه در بازه زمانی مذکور دستخوش تغییرات زیادی از جمله توسعه شهری و روستایی، احداث اتوبان ذوب آهن، تبدیل اراضی کشاورزی، کاهش اراضی بایر و ... گردیده است که در این پژوهش با استفاده از تکنیک های سنجش از دوری به بررسی نوع و میزان این تغییرات و دلایل آنها پرداخته شده است

کلیدواژه ها:

پوشش و کاربری اراضی ، سنجش از دور ، شبکه عصبی مصنوعی ، مقایسه پس از طبقه بندی