بررسی کمی و کیفی آب رودخانه قزل اوزن در استان زنجان و ارائه راهکارهایی بمنظور استفاده

در این بررسی و پژوهش، پایش کیفی آب رودخانه قزل‎اوزن ( که یکی از رودخانه‎های مهم در شمال غرب کشور است)، از نظر خورندگی و رسوب گذاری با معیارهای لان‍ژیلر، رایزنر و پوکوریوس بر اساس تعادل شیمیایی بین املاح موجود در آب در دو نیمه سال بررسی شده است و در نهایت به ارائه راهکارهای مناسب بمنظور ارتقاء بهره وری در بخش کشاورزی می پردازد تا از زیانهای ناشی از کیفیت نامطلوب آب رودخانه قزل‎اوزن، کاسته شود. نتایج نشان داد متوسط شاخص اشباع لانژیلر برای رودخانه قزل‎اوزن معادل22/1، شاخص اشباع رایزنر83/5 و نمایه پوکوریوس66/4 می باشد. مقایسه نمایه ها، تمایل به رسوب و خورندگی را نشان داد که باید جهت جلوگیری از تشکیل رسوب و خورندگی لوله های انتقال آب به فکر راه چاره ای بود تا از هزینه های هنگفت تعویض لوله ها جلوگیری گردد و در راستای ارتقاء سلامت منابع آب و خاک گام برداشته شود. بر اساس شاخص اشباع لانژیلر تشکیل کمی رسوب به همراه خوردگی و بر اساس نمایه پوکوریوس تمایل به خورندگی دیده می شود. تشخیص نوع کشت در مناطق دارای آب شور و جلوگیری از کاهش عملکرد محصول در این مناطق نیازمند مطالعه اساسی است، لذا در این تحقیق به بررسی کیفیت نمونه‎های برداشت شده از رودخانه قزل اوزن پرداخته شده و در نهایت کیفیت آب این رودخانه با روشهای کشت مطابقت داده می شود و سپس به ارائه راهکارهای مناسب جهت استفاده از آب رودخانه قزل اوزن بمنظور استفاده بهینه از آب این رودخانه جهت ارتقاء بهره وری مصرف آب در شبکه ها پرداخته می شود

کلیدواژه ها:

قزل اوزن ، آلودگی ، مدیریت ، سلامت منابع ، راهکار