بررسی توانایی کرم‌های خاکی در تولید کود آلی ورمی‌کمپوست

امروزه مدیریت پسماندهای آلی به سه روش سوزاندن، دفن در محل های خاص و بازیافت یا استفاده مجدد انجام می پذیرد که روش بازیافت علاوه بر اینکه در حفظ محیط زیست و کاهش آلودگی موثر است، می تواند پسماند را به محصولی مفید و قابل استفاده تبدیل نماید. یکی از مناسب ترین روش های بازیافت پسماندهای آلی که روش اقتصادی و بسیار پربازده است، استفاده از فن آوری تولید ورمی کمپوست می باشد. فرایند تولید ورمی کمپوست شامل تبدیل بیولوژیکی مواد زاید به محصول مفید شامل بیوماس کرمی و ورمی‌کمپوست می‌باشد. بیوماس کرمی بعنوان منبع پروتئین استفاده می‌شود و ورمی کمپوست، کودی آلی، هموژن، با زیبایی مطلوب، سطح آلودگی کم، سطح بالای هورمون‌های گیاهی و آنزیم‌های خاک، جمعیت میکروبی زیاد و توانایی بیشتر برای حمل مواد مغذی و فاقد اثرات مخرب بر محیط زیست می باشد. انتخاب نوع ماده غذایی مناسب و شرایط بهینه دما، نور، رطوبت و pH تاثیر به سزایی در رشد و تکثیر کرم‌های خاکی دارد. مکان های شرجی و نسبتاً تاریک، رطوبت بستر حدود %50-40 ، دمای 30-20 ، pH حدود 7 و مواد آلی نسبتاً تجزیه شده غنی از نیتروژن به کرمها کمک می کند که سریعتر رشد کنند. این مقاله به بررسی توانایی کرمهای خاکی در مدیریت مواد زاید جامد، شرایط بهینه برای تولید ورمی‌کمپوست، ویژگی های مواد زاید مناسب برای تولید ورمی کمپوست و ویژگی های کود ورمی کمپوست استاندارد می‌پردازد.

کلیدواژه ها:

مدیریت مواد زاید جامد ، کرم‌های خاکی ، ورمی‌کمپوست‌ ، زایدات آلی ، مواد مغذی