ارزیابی جریان زیست محیطی رودخانه کارون توسط سه روش تنانت، منحنی تداوم جریان و اسماخین

ارزیابی جریان زیست محیطی رودخانه ها نقش اساسی در اهداف کلی مدیریتی حوضه های آبی، مانند حفاظت از جانوران و زیستگاه های موجود دارد. روش مورد استفاده در ارزیابی جریان زیست محیطی در مقدار جریان بدست آمده و راهکارهای مدیریتی انتخابی حوضه آبریز بسیار تأثیرگذار است. در این مقاله جریان زیست محیطی رودخانه کارون توسط سه روش منحنی تداوم جریان، تنانت و اسماخین با استفاده از داده های 41 ساله ایستگاه ملاثانی بدست آمده و نتایج سه روش با هم مقایسه گردیده است. یافته های این تحقیق بیانگر دقت پایین تر روش تنانت نسبت به دو روش دیگر بوده به طوریکه برای ماه های تر و خشک به ترتیب دبی های 211(m³/s) و 63(m³/s) را پیشنهاد می دهد که با توجه به حداقل جریان 41 ساله این ایستگاه (m³/s 120) جواب قابل قبولی نمی باشد. همچنین با استفاده از روش های منحنی تداوم جریان و اسماخین برای سطح متوسط به ترتیب دبی های 290 (m³/s) و 333(m³/s) حاصل گردید. بررسی و مقایسه بیشتر در یافته های این تحقیق مشخص نمود که روش اسماخین به دلیل دقت، قابلیت و حساسیت زیست محیطی بیشتر خود نسبت به دو روش دیگر از نتایج بهتری برخوردار است

کلیدواژه ها:

حداقل جریان زیست محیطی ، روش اسماخین ، روش تنانت ( مونتانا) ، روش منحنی تداوم جریان ، رودخانه کارون ، ایستگاه ملاثانی