معرفی روشی جهت بررسی میزان شدت آسیب های وارده به درختان سرپا در عملیات چوبکشی

در این تحقیق به ارزیابی آسیب به درختان سرپای باقی‌مانده بعد از اجرای عملیات چوبکشی پرداخته شد. این تحقیق در پارسل 220 از بخش نم‌خانه حوزه خیرود کنار نوشهر انجام شد. به منظور ارزیابی میزان آسیب از متغیرهای مکان، اندازه، عمق زخم، عرض زخم و نسبت عرض زخم به محیط درخت در محل زخم استفاده شد. نتایج این تحقیق نشان داد که در پارسل 220 از نظر عمق آسیب در 55 درصد از زخم‌ها آسیب زیاد (آسیب به کامبیوم)، از نظر مکان آسیب در 81 درصد از زخم‌ها آسیب زیاد (آسیب در ارتفاع کمتر از 3/0 متری از بن درخت) و از نظر اندازه زخمها در 58 درصد از زخم‌ها آسیب زیاد (مساحت زخم بیشتر از 200 سانتیمتر مربع) می‌باشد، نتایج آزمون تجزیه واریانس مقادیر نسبت‌های عرض زخم به محیط درخت در محل زخم نشان داد که بین بخش‌های مختلف از مسیرهای چوبکشی اختلاف معنی‌داری در سطح اطمینان 99 درصد وجود ندارد (p=0.516).

کلیدواژه ها:

درختان سرپا ، عمق زخم ، مکان زخم ، اندازه زخم ، عرض زخم ، نسبت عرض زخم به محیط درخت