ارزیابی جمعیتی برخی از گونه های زعفرانCrocus L در ایران بر مبنای صفات ریختی و ویژگیهای زیستگاهی

روابط بین گونه ای 15 جمعیت از 6 گونه ی جنس زعفران (یک گونه زراعی و 5 گونه وحشی) از 5 استان ایران، با استفاده از نشانگرهای مورفولوژیک، مورد بررسی قرار گرفته است. رویشگاه های طبیعی این گونه ها در کشور دامنه ی وسیعی از زیستگاه ها از شمال شرق تا شمال غرب و همچنین غرب کشور را در بر می گیرد. از آن جا که خصوصیات مورفولوژیکی تحت تاثیر عوامل اکولوژیکی و شرایط اقلیمی متغیر می باشند، بنابراین مطالعه ی تعامل بین عوامل زیست محیطی و ویژگی های های مورفولوژیکی داده های مورفولوژیکی، در جدایی جمعیت های 6 گونه ی مورد (UPGMA) ضروری به نظر می رسد. آنالیز خوشه ای بسیار C.caspius و C. michelsonii ،C. almehensis ،C.speciosus ،C.haussknechtii ،C.sativus) مطالعه بر مبنای داده های مورفولوژیکی که برای تعیین رابطه ی بین عوامل اکولوژیکی و گونه ها و CCA موثر بوده است. گروه بندی همچنین مهم ترین عوامل در جدایی و توزیع گونه ها، به کار رفته است، نشان می دهد که طول و عرض جغرافیایی، ارتفاع، مجموع و میانگین ماهیانه ی بارندگی و دما، تاثیر بسزایی در جدایی صفات مورفولوژیکی گونه ها بر اساس عوامل اکولوژیکی و شرایط اقلیمی دارد. با درک رابطه ی بین عوامل اکولوژیکی و توزیع گونه ها، کاربرد نتایج به دست آمده در مدیریت و حفظ بقای گونه های زعفران در شرایط اکولوژیکی و اقلیمی مناسب، ممکن می شود.

کلیدواژه ها:

زعفران ، ریخت شناسی ، عوامل اکولوژیکی ، شرایط اقلیمی ، گروه بندیCCA