تحلیل و پهنه بندی نیاز به سرمایش و گرمایش به عنوان عناصر اقلیمی در طراحی سازه های سبک (مطالعه موردی: استان اصفهان)

شهر و اقلیم، دو سیستم انسان ساخت و طبیعی هستند که تأثیرگذاری تنگاتنگی بر یکدیگر دارند. اقلیم، تا آنجا که با آسایش انسان رابطه برقرار می کند، نتیجه عواملی، چون: تابش آفتاب، دما و رطوبت هوا، وزش باد و میزان بارندگی است. اقلیم هر مکان جغرافیایی، شرایط مناسب ویژه ای دارد که در عین حال، محدودیتهایی را نیز در زمینه طراحی شهری به همراه دارد. در طراحی فضاهای مختلف شهر,؛ نظیر: ساختمانها، فضاهای سبز، معابر و غیره، علاوه بر توجه به کیفیت های عملکردی، بصری و زیباشناختی، عنایت به نوع اقلیم شهر و رعایت ضوابط طراحی اقلیمی ضروری است. در این مقاله به بررسی تأثیر عوامل اقلیمی بر تأمین آسایش گرمایی از دیدگاه معماری پرداخته شده است. در بررسی به عمل آمده دو اندکس حرارتی« درجه روز گرمایشی و سرمایشی» که در مبحث معماری همساز با اقلیم برای تعیین مقدار انرژی پایه لازم برای گرم کردن ساختمان در فصول سرد و سرد کردن آن در فصول گرم سال تا حدود آسایش گرمایی انسان از اهمیت ویژه ای برخوردار است مورد مطالعه قرار گرفته است. مسئله گرمایش ساختمان ها در فصول سرد و سرد ن مودن آنها در دوره های گرم سال در طراحی و معماری ساختمان ها و سازه های سبک حائز اهمیت است. مقدار انرژی، پایه لازم برای گرم نمودن ساختمان ها تا حدود آسایش گرمایی انسان طی ماه های سرد سال HDD و برای سرد کردن محیط های مسکونی CDD نامیده می شود. در این مطالعه تعداد 13 ایستگاه سینوپتیک در استان اصفهان انتخاب شده است. سپس بر اساس آمار طولانی مدت دمای ماهانه هوا در سالهای 1951 تا 2005، مقدار متوسط HDD و CDD محاسبه گردیده است. در نهایت اقدام به پردازش داده ها در محیط نرم افزاری GIS شده و نتایج به صورت نقشه های پهنه بندی درجه روزهای نیاز به گرمایش و سرمایش در محیط های مسکونی ارائه شده است.