بررسی اصول پایداری سازه ای جهت کاهش مصرف انرژی در ساختمان

توسعه صنعتی که در حدود نیمه ی قرن 19 آغاز شد در نهایت به تخلیه منابع و بروز مسائل محیط زیست مهمی که قبلا سابقهنداشت منجر گردید و فعالیت صنعتی مشکلات آلودگی را در سطح وسیع محلی و منطقه ای، میان منطقه ای و جهانی موجبشد.گستردگی و شدت بهره برداری انسان از منابع طبیعی کره زمین،طی قرن بیستم به بروز صدمات چشمگیری بر اجزای اصلیتشکیل دهنده ی بیوسفر منجر گریده است.توسعه پایدار موضوع های جلوگیری از آلودگی های محیط شهری و ناحیه ای، کاهشظرفیت تولید محلی ،ناحیه ای، ملی،حمایت از بازیافت ها،عدم حمایت از توسعه زیان آور و از بین بردن شکاف میان فقیر و غنیرا در تمام حوزه های انسانی وطبیعی ازجمله معماری شامل می شود.این مقاله در پی آنست تا به تبیین استراتژیهای معماران و مهندسین در ارتباط با سازه ساختمانهای آینده در راستای اهدافتوسعه پایدار بپردازد و از طریق تحلیل اقدامات صورت گرفته برروی نمونه های موردی در دوره های زمانی مختلف، نقشمعماری، مهندسی و تکنولوژی را در این حیطه به چالش بکشاند و تاثیرات متقابل هریک را در دیگری نشان دهد و در نهایت بهپیشنهاد استراتژیهایی در طراحی، ساخت و نگهداری سازه های آینده در ارتباط با کاهش هزینه و مصرف انرژی در معماری پایدارختم گردد.

کلیدواژه ها:

انرژی-پایداری-معماری پایدار- سازه