ارزیابی روابط محاسبه نشست الاستیک پی ها در فونداسیون های گسترده با استفاده از روش عناصر محدود

در این تحقیق ارجحیت روش عناصر محدود (برنامه plaxis) نسبت به سایر روشهای ارائه شده توسط دانشمندان مختلف در محاسبه نسبتالاستیک فونداسیون گسترده به ابعاد 22x33 مورد بررسی قرار داده شده است. اساس کار به این صورت است که با استفاده از رایج ترین روابط ارائه شده توسط دانشمندان مطرح در این زمینه که در طی 60 سال اخبر ازروش های تجربی، نیمه تجربی و تئوری الاستیسیته برای محاسبه نشست الاستیک فونداسیون ها استفاده کرده اند، نشست الاستیکفونداسیون مذکور را با در نظر گرفتن شرایط پارامترهای یاک زیر فونداسیون، محاسبه نموده سپس مقدار نشست الاستیک فونداسیون را بااستفاده از روش عناصر محدود (برنامه plaxis) با دو مد رفتاری الاستیک خطی و موهر کولمب بدست آورده و در ادامه مقادیر بدست آمده از این روش ها با نشست اندازه گیری شده فونداسیون مورد مقایسه قرار داده شده است. نتیجه ایبن محاسبات و مقایسه آنها نشان میدهد که از بین روش های مختلف برای محاسبه نشست الاستیک فونداسیونها روش عناصر محدود (برنامه عملکرد دقیق تری را برای محاسبه نشست الاستیک فونداسیون های گسترده با مشخصات فوق دارا بوده و مقدار نشست الاستیک بدست آمده از این روش به مقدارنشست اندازه گیری شده فونداسیون نزدیکتر می باشد.

کلیدواژه ها:

نشست الاستیک ، فونداسیون گسترده ، عناصر محدود ، الاستیک یطی ، موهر کولمب