نگرشی مفهومی بر حسابرسی مبتنی بر ریسک

با توسعه شرکتها و افزایش روز افزون حجم عملیات آنها، حسابرسان در کاهش ریسک حسابرسی با انجام آزمونهای محتوای گسترده (سندرسی و سایر روش های حسابرسی) با مشکل روبرو شدند. پیشرفت فن آوری اطلاعات، حسابرسان را در وضعیتی قرار داد که بتوانند روش علمی برای خود بدست آورند. و مقدار خطر حسابرسی را از پیش برآورد و تعیین کنند. حسابرسی مبتنی بر ریسک را می توان به عنوان فرآیند شناسایی و گزارش ریسک تحریفات با اهمیت در صورت های مالی دانست. هدف از بکارگیری حسابرسی مبتنی بر ریسک، افزایش کارایی و اثر بخشی حسابرسی است، زیرا با تعیین نوع و ماهیت، زمان بندی اجرا و حدود آزمون های محتوا به گونه ای معقول و همراه با قابلیت پاسخگویی کامل رسیدگی ها به میزان مناسبی انجام گردیده و در نتیجه زمان صرف شده به سطح منطقی تری تغییر می یابد. حسابرسی مبتنی بر ریسک یک نمونه واقعی از شرایط دستیابی به سود دوجانبه ی حسابرس و مشتری است. این مقاله با روش توصیفی ابتدا به ارزیابی ریسک، اجزای آن و ارتباط آن با اهمیت و شواهد حسابرسی می پردازد، سپس با بیان تفاوت های آن با حسابرسی سنتی، مزایای رویکرد مبتنی بر ریسک را بیان می کند. سرانجام مراحل حسابرسی مبتنی برریسک را شرح داده و اینکه چگونه نادیده گرفته شدن مهم ترین عامل مؤثر در ریسک حسابرسی موجب گمراهی حسابرسان می شود و کاستی های کاربردی آن در ایران چیست، چرا که افکار عمومی حرفه و کاربران صورت های مالی بر ا ین باور است که این شیوه حسابرسی بیشتر در جهت منافع حسابرسان تدوین شده است. چون فقط برای کاهش هزینه های حسابرسی و ایجاد توان پاسخگویی حسابرسان کاربرد دارد و به افزایش توان کشف انحراف ها کمک نمی کند

کلیدواژه ها:

حسابرسی مبتنی برریسک ، اثربخشی ، کارایی حسابرسی