پهنه بندی زمین لغزش با استفاده از روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی در حوزه آبخیز قورچای رامیان استان گلستان

زمین لغزش یکی از پدیده های زمین شناسی است که هرساله باعث ایجاد خسارتهای جانی و مالی فراوانی در سطح کشور شده و همچنین به عنوان یک عامل محدود کننده در سیاست های توسعه اراضی محسوب می شود هدف از این پژوهش ارزیابی کارایی مدل فرآیند تحلیل سلسله مراتبی در پهنه بندی رخداد زمین لغزش تهیه نقشه پهنه بندی خطر زمین لغزش و شناخت میزان تاثیر هریک از عوامل موثر در وقوع زمین لغزش در حوزه آبخیز رامیان است به منظور تهیه نقشه خطر زمین لغزش نخست با مطالعات میدانی نقشه پراکنش زمین لغزش حوزه و سپس نقشه عوامل موثر بر زمین لغزش تهیه شد در مرحله بعد نیز عامل ها با استفاده از نظر کارشناسی و فرایند تحلیل سلسله مراتبی اولویت بندی شده و 7 عامل شیب فاصله از جاده فاصله از گسل فاصله از رودخانه فاصله از معادن میزان بارندگی و کاربری اراضی به عنوان عوامل موثر وقوع زمین لغزش در منطقه تشخیص داده شدند سپس پهنه بندی خطر زمین لغزش در منطقه با استفاده از مدل قرایند تحلیل سلسله مراتبی انجام شد نتایج نشان داد عامل شیب با بیشترین وزن 0.23 به عنوان مهم ترین عوامل تاثیر گذار در وقوع زمین لغزش منطقه محسوب می شود همچنین عامل گسل با کمترین وزن 0.054 به عنوان کم اهمیت ترین عوامل تاثیر گذار در وقوع زمین لغزش منطقه محسوب می شود

کلیدواژه ها:

زمین لغزش ، پهنه بندی خطر زمین لغزش ، فرایند تحلیل سلسله مراتبی ، قورچای