تأثیر نانوذره کیتوسان بر فرایند رگزایی زخم سوختگی در موش نر نژاد NMRI

زخمهای ناشی از سوختگی یکی از دیر بهبود یافته ترین زخمها می باشند . درمان صحیح و مراقبت از زخم جهت افزایش سرعت بهبود، هم چنین جلوگیری از مزمن شدن و عفونت آن همواره مد نظر بوده است . کیتوسان مشتقی از گلوکان با واحدهای تکرار شونده کیتین دارای ساختاری طبیعی شبیه سلولز است که زیست سازگار و زیست تخریب پذیر است . 42 سر موش نر بالغ نژاد NMRI به صورت تصادفی در گروه های کنترل و شم و تجربی قرار گرفتند . با رعایت شرایط استریل و تحت بیهوشی یک زخم مدور به قطر 1 سانتی متر و با ضخامت کامل پوست در پشت هر موش ایجاد شد . روز جراحی روز صفر محسوب گردید . از روز یک بطور روزانه همه موشها به صورت موضعی با محلول نانوذره کیتوسان تیمار شدند.موش ها در روزهای 7، 14 و 28 پس از تیماز روزانه با کلروفرم کشته و نمونه بستر زخم و پوست سالم مجاور ،از هر موش برداشته شدند. بر نمونه های مربوط ، مطالعات بافت شناسی انجام شد. یافته های این تحقیق و بررسی داده های آماری نشان می دهد که تعداد و قطر رگها در سطح معنی داری 0/001>p نسبت به گروه کنترل افزایش معنا داری یافته است . با توجه به یافته های این تحقیق میتوان گفت نانو ذره کیتوسان بر روی رگزایی اثر مثبت داشته و با مطالعه بیشتر بر روی این نانو ماده شاید بتوان برای درمان زخم پیشرفت های بیشتری حاصل کرد .

کلیدواژه ها:

سوختگی ، نانو ذرات کیتوسان ، رگزایی ، NMRI ، موش