توانمند سازی اجتماعی فضایی سکونت گاه های غیر رسمی مطالعه ی موردی(محله ی نفت سیاه ملایر)

سکونت قریب به 8 میلیون نفر در سکونتگاه های غیررسمی یا محلات فرو دست شهری، یکی از چالشهای اساسی در نظام مدیریت و برنامه ریزی شهری ایران محسوب می شود ، ساخت وسازهای غیررسمی، بخشی از حیات ناپایدار شهری در طول تاریخ شهرنشینی بوده اند. این محله ها به واسطه تأمین تقاضای سرپناه اقشار کم درآمد، محل تجمع گونه های مختلف اقشار و طبقات اجتماعی فرودست هستند ، مسلم است که انگیزه اصلى : این حاشیه نشینان از اقامت و مهاجرت، دستیابى به اشتغال و استفاده از فرصت هاى شغلى بهتر شهرها مى باشد. هدف از این پژوهش روشن کردن نقاط سایه و تاریک شهر است که بسیار مستعد برای تبدیل به متاطق جرم خیز بوده است و به دلیل سطح پایین کنترل و نظارت به نوعی فضای ناامن تبدیل شده است. در این زمینه روش توانمند سازی و بهسازی قالب بوده است . روش بر اساس هدف از نوع تحقیق کاربردی – توسعه ای بوده و از ابزارهای اسنادی، تحلیلی بازدیدهای میدانی، مصاحبه ، تکمیل ،و تحلیل پرسشنامه برای آزمون فرضیات استفاده شده است