بررسی رابطه انواع تعامل در مدارس آموزش الکترونیکی(آموزش از راه دور) با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

در عصر فناوری اطلاعات وارتباطات در دنیای دیجیتال همه دستاوردهای بشر به سمت الکترونیکی شدن ودسترسی از دورگام بر می دارند. دراین راستا فناوری های نوظهوری مانند شبکه جهانی اینترنت وابزار تعامل برخط ، سیمای تعلیم وتربیت را عوض کرده اند (آرمان اوکسلتروک وسفوربلوت ،2007) ونظام آموزش وپرورش را به سمت مجازی شدن ورواج انواع سیستم های آموزش از راه دور پیش می برند این محیط ها دسترسی راحت تری را به ویژه برای آن دسته از افرادی که نمی توانند در کلاس های سنتی وبه روش حضوری به تحصیل ادامه دهند به عنوان شانس دوم ورود به عرصه تعلیم وتربیت فراهم می کنند (خان ،1997 وکیرسلی 2000) دراین نوع نظام های آموزشی ،نقش ها ووظایف افراد نیز باتغییر مواجه می شود در واقع می توان گفت آنچه مدارس سنتی وآموزش از راه دور مجازی را از یکدیگر متمایز می نماید این است که در مدارس سنتی ،تعامل به صورت خودجوش درارتباطات میان افراد شکل می گیرد وخواسته یا ناخواسته می توان آن را در محیط آموزشی مشاهده کرد (ملائیان ،1390) اما از آنجا که یکی از ویژگی های آموزش ازراه دور ،جدایی زمانی ومکانی یاد دهنده و یادگیرنده است وهر کس می تواند با استفاده از ابزارهای فناورانه با دیگری ارتباط برقرار نماید (کامروچرو ،2006) موضوع تعامل بسیار پیچیده تر از آموزش سنتی است (ملائیان ،1390) لذا متخصصان عرصه یاددهی –یادگیری به منظور پیشرفت تحصیلی دانش اموزان دراین نظام آموزش از راه دور بایستی توجه فراوانی به عنصر تعامل داشته باشند.

کلیدواژه ها:

تعامل ، آموزش الکترونیکی ، پیشرفت تحصیلی