مروری بر تاثیر عوامل مختلف بر پیش تیمار مواد لیگنوسلولزی با مایع یونی جهت تولید بیواتانول

مواد لیگنوسلولزی مجموعه ای از تمام گیاهان هستند که نوید دهنده منبعی تجدیدپذیر و وافر از کربن می باشند. ماده اصلی تشکیل دهنده مواد لیگنوسلولزی را ماکرومولکولهای کربوهیدرات تشکیل می دهد که به نام سلولز، همی سلولز و لیگنین که یک ماکرومولکول پلی فنیل پروپانوئید است شناخته می شوند. بین این ماکرومولکولهای زیستی پیوندهای کووالانسی و غیر کووالانسی وجود دارد که باعث ایجاد شبکه ای پیچیده و در هم تنیده در مواد لیگنوسلولزی می شود که در نتیجه آنها را سخت و به هم پیوسته می کند. جداسازی این مواد از هم باعث می شود که راحت تر به انرژی یا دیگر مواد شیمیایی تبدیل شوند. برای جداسازی آسان تر و با بازدهی بالاتر نیاز است تا ابتدا پیش تیمار انجام شود که انتخاب نوع پیش تیمار بستگی به هدف آن دارد. مقاومت مواد لیگنوسلولزی در برابر جداسازی مهمترین محدودیت موجود در این فرایند است که در روشهای مرسوم هزینه این عملیات بسیار زیاد می باشد. علاوه بر این، هیچ یک از روشهای مرسوم جهت پیش تیمار مواد لیگنوسلولزی، پربازده و اقتصادی نمی باشد؛ لذا یافتن روشهای جدید پیش تیمار امری ضروری می باشد. کاربرد مایعات یونی یکی از جدیدترین روشها جهت جداسازی مواد تشکیل دهنده مواد لیگنوسلولزی می باشد. انحلال زیست توده در مایعات یونی باعث ایجاد تغییراتی در ساختار این مواد می شود که می توان به کاهش کریستالیتی و مقدار لیگنین در مقایسه با ماده خام اشاره کرد. این مزایا و دیگر مزایای این مایعات باعث می شود تا برتری-هایی نسبت به روشهای مرسوم داشته باشد. این مقاله به بررسی نحوه انحلال زیست توده در مایعات یونی و تغییرات ایجاد شده در مواد و نیز عامل های موثر بر فرایند انحلال می پردازد.

کلیدواژه ها:

مایع یونی ، پیش تیمار ، مواد لیگنوسلولزی ، بیواتانول