تئاتر بومی و گردشگری در فرآیند جهانی شدن (نمونه موردی: جزیره قشم)

درجهانی شدن از طریق مرززدایی، تسهیل در مقررات آمد و شد و بهبود امور ترابری و ارتباطات به همراه افزایش اوقات فراغت وبالا رفتن سطح درآمد و رفاه شهروندان، زمینه را برای گسترش گردشگری و افزایش شمار گردشگران فراهم کرده است؛ بهگونهایکه بزرگترین تولید و مصرف قرن بیست و یکم حول تولید و مصرف اوقات فراغت گشت میزند. پژوهش حاضر از نوع کاربردی وروش انجام آن، توصیفی- تحلیلی و هدف آن بررسی چگونگی پاسداشت فرهنگ بومی قشم است. روش گردآوری اطلاعات، بهدو شیوه اسنادی و میدانی است. در واکاوی دادهها نیز از ترکیب دو روش کمی-کیفی سود جستهایم؛ در روش کمی، دادهها درمحیط نرمافزارSPSSتحلیل شده است و دادههای کیفی نیز با استفاده از مدلSWOTواکاوی شده است. نتایج تحقیق بیانگر قدرت بالای جاذبه های فرهنگی و تئاتر بومی جزیره قشم در صورت برنامه ریزی صحیح و علمی برای جذب گردشگر و پویایی فرهنگی است. واکاوی مدلSWOTنشانگر امتیاز بالاتر نقاط قوت و فرصت در مقابل نقاط ضعف و تهدید است. مهمترینراهکارها برای توسعه گردشگری قشم در این پژوهش عبارتاند از: فعالسازی گروهای تئاتر خیابانی برای اجرای تئاتر بومی در فضاهای باز و گردشگرپذیر، اجرای نمایشنامههایی از آیینهای بومی قشم و احداث مجموعه تئاتر بزرگ. راهبرد این پژوهش، توسعه گردشگری با تاکید بر نگهداشت فرهنگ بومی است تا از رهگذر آن، هم به پاسداشت ارزشها و میراثهای بومی- ملی اقدام شود و هم جاذبه های گردشگری با نگهداشت این فرهنگها افزایش یابد.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، فرهنگ بومی ، جهانیشدن ، جزیره قشم