بررسی توسعه پایدار اجتماعی - فرهنگی گردشگری با رویکرد سرمایه اجتماعی

ایران در رتبه جهانی جزء ده کشور اول جهان از لحاظ جاذبه های گردشگری و جزء پنج کشور اول جهان از نظر تنوع گردشگری است. با این وجود میزان جذب گردشگر در کشور پایین است و منابع اقتصادی اندکی عاید کشور شده است. یکی از عوامل موثراجتماعی در جذب و رونق گردشگری، مفهوم سرمایه اجتماعی است که مدیریت گردشگری پایدار، در صورت توجه ویژه به افزایش آن در سطح کلان، میتواند به موفقیت دست یابد. مقاله حاضر بعد اجتماعی _ فرهنگی توسعه گردشگری را به منظور پایدار کردن توسعه در مناطق گردشگری از طریق بررسی در سطوح و ابعاد سرمایه اجتماعی پژوهش میکند. نتایج و یافتههای پژوهش،حاکی از آن است که جوامع و مناطقی توانستهاند اقتصاد گردشگری خود را فعال کنند که بین سرمایه اجتماعی و صنعت گردشگری خود، ارتباطات مناسب و هماهنگی لازم را برقرار سازند چرا که سرمایه اجتماعی مثل سرمایه اقتصادی تحت تملک هر فرد نیست و در واقع به شبکه ها، روابط و مبادلات متقابل مربوط میشود؛ و در پایان راهبردهای پیشنهادی به منظور افزایش سطح سرمایه اجتماعی در بین گردشگران و حساسسازی بیشتر مسئولین نسبت به اهمیت مفهوم سرمایه اجتماعی ارائه شد.

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی ، گردشگری ، توسعه پایدار ، فرهنگ ، اقتصاد