سنجش سرمایه فکری در صنعت هتلداری شهر مشهد

نویسندگان در تعش برای یافتن ابزارهایی اثربخش برای توسعه و مدیریت پایدار صنعت هتلداری کشور، مفهوم سرمایه فکری را با استفاده ازمدلی که نمکرودز و میهالیک در سال 2001 برای ارزیابی سرمایه فکری در صنعت هتلداری کشور اسلوونی ارائه دادهاند، به آزمون گذاردهاند. دراین مدل، نظر به اهمیت روزافزون ارتباطات در کسب و کار هتل، با رویکردی خعقانه، قالب سه گانه سرمایه انسانی، سرمایه ساختاری و سرمایهمشتری یا سرمایه رابطه، به مدل چهارگانهای تبدیل شده که در آن، سرمایه مشتری یا رابطه، به سرمایه رابطه با مشتری نهایی و سرمایه رابطه با غیر مشتری نهایی تقسیم شده است. مقاله حاضر، با بهره بردن از مدل مذبور، هتلهای 3و4و5 ستاره شهر مشهد را که با عنوان پایتخت معنویجمهوری اسعمی ایران، دارای بیش از 21 % از واحدهای اقامتی کشور است، آزمون کرده است. این پیوهش در شهریور ماه و مهرماه 1112 در 11 هتل از 21 هتل3و4و5 ستاره مشهد انجام گرفته است و از این طریو چالشها و فرصتهایی را در صنعت هتلداری این شهر مطرح میکند کهپرداختن به آنها راهی است برای رهایی از وضعیت نابهسامان و آشفته کنونی. طبو نتایج این پیوهش، سرمایه رابطه با مشتری نهایی با بالاترین امتیاز، گویای تعش مدیران هتل برای جلب رضایت مشتری، گرچه با کمترین استفاده از فنآوریهای اطععاتی و دیگر ابزار کمکی بود و سرمایهرابطه با غیر مشتری نهایی با کمترین امتیاز، بیانگر ارتباطات ناکافی و غیر اثر بخش هتلهای مشهد با شرکای تجاری و دیگر شرکا و گروهها،توسعه ناکافی و ناصحیی دانش در میان مجراهای این ارتباطات و عدم هماهنگی بین نهادهای اثرگذار در این عرصه بود.

کلیدواژه ها:

داراییهای نامشهود ، سرمایه فکری ، سرمایه انسانی ، سرمایه ساختاری ، سرمایه رابطه با مشتری نهایی ، سرمایه رابطه باغیر مشتری نهایی ، صنعت هتلداری ، مشهد