تأملی درارتباط روحی انسان ، با روح مکان درالگوهای بناهای پایدار

مشکلی که دربسیاری از آثار معماری مشاهده می شود ، برداشته های سطحی برخی معماران از وضعیت موجود وطراحی براساس چنین برداشت هایی است . بنابراین لازم است معماران (طراحان ) با نفوذ به اعماق و لایه های پنهان انسانی ناخودآگاه خویش و پس از این نفوذ وارد مرحله خودآگاه شده به تمامی ابعاد موثر درتقابل محیط و بناهای انسان ساخت درجهت پایداری بنا وقرارگاه های رفتاری اوگام بردارند . لذا برای رسیدن به این مهم علاوه بر دانش نظری بطور عملی و ازطریق قرارگیری در بسترمحیط ومطالعات میدانی وکسب نظرات و تجربیات به آن دست یابد ، کهن الگوها ، به عنوان اطلاعات مشترک و جهانی ، همواره در ذهن ناخودآگاه انسان ها وجود دارند . این اطلاعات دردرون ما ، درهستی و فضای زندگیمان سیال هستند ، فضا ، ازمخاطب وذهن او جدا نیست به گونه ای که مخاطبان را به سمت فصل مشترک آنها به حرکت وا می دارد . که حاصل آن طراحی پایدار و دربرگیرنده تمام ابعادی وجودانسان خواهد بود

کلیدواژه ها:

روح مکان ، ناخودآگاه ، کیفیت فضا ، معماری مطلوب