تبیین جایگاه هندسه در معماری سنتی ایران در راستای بهره گیری از کهن الگوها برای دستیابی به معماری و شهرسازی پایدار

یکی از مهمترین زمینه های شکل گیری هنر و معماری ایرانی هندسه می باشد این امر مصداقی است بر اهمیت و ضرورت مطالعه هندسه و این اهمیت روز به روز افزوده می گردد، معماری و دستاوردهایش رابطه ای تنگاتنگ با هندسه دارند تا بدانجا که صاحب نظران عنصر اساسی و دست مایه ی بنیادین هنر و هنر مهندسی و از جملههنر مهندسی معماری را ، هندسه می دانند. در معماری سنتی ایران هندسه یکی از نکات اساسی است که معماران همواره آن را رعایت نموده اند و آثار خود را به واسطه بهره گیری از هندسه ماندگار و ممتاز نموده اند. دوران بهره گیری معماران از هندسه بسیار گسترده می باشد از دوران ماقبل اسلام اغاز گردیده در دوران پساز اسلام به کمال رسیده است. در معماری مدرن و معاصر کشورمان نیز هندسه یکی از نکاتی است که معماران به دنبال به کارگیری آن در راستای طراحی و اجرای بناهای معاصر هستند. چگونگی این بهره گیری از هندسه در معماری معاصر بحثی است که نیازمند بررسی و مطالعه بیشتری است این تحقیق بر آن است به اسختراج مشخصه های هندسه در معماری باستانی ایران بپردازد و در نهایت بهره گیری از این مشخصه ها به تبیین کهن الگوها منتج گردد . تا بتوان با استفاده از آنها و به روزکردنشان در راستای نیل به اصول کاربردی هندسه در معماری معاصر گام برداشت. در نهایت پس ازبررسی آثار معماری سنتی ، تجلی این اصول در معماری معاصر بررسی می گردد نتایج موید آن است که استفاده از نظم هندسی در پلان همراه با بهره گیری از هندسه پنهان، و ایجاد درک هندسی با استفاده از احساس ایستایی، بیش از سایر مفاهیم هندسی معماری سنتی، درمعماری معاصر مورد توجه قرار گرفته اند. علاوه برآن که بهره گیری از کهن الگوها و نقش مایه های معماری سنتی همواره مورد نظر معماران معاصر بوده است.

کلیدواژه ها:

هندسه ، معماری معاصر ، کهن الگوهای معماری سنتی ، نظم هندسی