بررسی پیوندهای مفهومی هنرهای زیبا و کاربردی بر اساس نظر افلاطون

در تقسیم بندی کلی هنر به دوشاخه زیبا وکاربردی، هنرهای زیبا بدون توجه به کارکرد، براساس ذهنیت و خلاقیت هنرمند خلق شده ، درآنها کیفیت های زیبا شناختی براساس ذوق و سلیقه قضاوت می شوند و هنرهای کاربردی علاوه بر در نظرگرفتن جنبه های زیباشناسانه با هدف کارایی شکل می گیرند. البته تداخل نیز در میان این دو گروه وجود داشته و گستره این هنرها درطول تاریخ تغییر پذیرفته است. در واقع تفاوت میان هنر مفید یا کاربردی و هنر ظریف یا زیبا در پی تحولات جامعه اروپایی در قرن هجده میلادی ایجاد شده و دراین تفاوت گذاری، مرزهای بین هنر و صنعت و فن باز شناخته شده است. این پژوهش می کوشد با نگاهی به پیوندهای تاریخی و مفهومی این تقسیم بندی و اشتراکات و افتراقات هنر و صناعت، هردو گروه را براساس دیدگاه افلاطون و با اتکا به تعبیر معرفت شناسانه او از هنر وخصوصا با توجه به تمثیل معروف خط دررساله جمهوری، به عنوان یکی از مهمترین گرایشهای فلسفی وی بررسی کند، تحقیق حاضر مشخص می کند که هرکدام از این دو گروه هنرهای زیبا و کاربردی از منظر افلاطون، با انطباق بر فلسفه او دارای چه ارزش و اعتباری هستند.

کلیدواژه ها:

افلاطون ، هنر ، صناعت ، هنرهای کاربردی ، هنرهای زیبا ،