نقش راهبردی پیاده راه در پایداری شهر بجنورد

امروزه به شدت بر توسعه پایدار و توجه به آن در ابعاد مختلف زندگی انسانها تأکید گردیده است و اقدامات علمی و عملی بسیاری جهت جایگزینی روش های سازگار با محیط زیست بجای توسعه های خطی در حال انجام می باشد. در نگارش این مقاله مهمترین منابع و تارنگارهای مرتبط با مفاهیم توسعه پایدار و حرکت پیاده مورد بررسی قرار گرفته و در نهایت نقش پیاده راه ها در توسعه پایدار شهرها و اصول پیشنهادی جهت ایجاد یک محدوده مدار پایدار تبیین گردیده است و این مقاله ماهیتاض کاربردی بوده و به روش توصیفی- تحلیلی به موضوع خواهد پرداخت. برای تحقیق از روش اسنادی و روش هایی مبتنی بر مطالعه میدانی با بهره گیری از مدل SWOT استفاده شده است و منطقه مورد مطالعه خیابان طالقانی شرقی محدوده ی چهارراه هفده شهریور تا میدان شهید می باشد، تحقیق حاضر نشان می دهند که پیاده روی یکی از پایدارترین روش های حمل و نقل بوده و می تواند از جنبه های مختلف کالبدی، اجتماعی، زیست محیطی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی سبب توسعه پایدار شهرها گردد. همچنین، پیاده راه ها که بستر اصلی حرکت پیاده هستند، در سطح شهرها همانند کانون های رشد عمل کرده و تأثیر بسزایی در اصلاح و تحریک فضاهای پیرامونی خویش ایفا می نمایند و در این راستا می توانیم از تنوع در طول مسیر (کاربری- فعالیت- کالبد)، دسترسی آسانتر (ارتباط پیاده راه با محیط اطراف) و افزایش امنیت در طول مسیر (ایمنی در مقابل سواره- امنیت پیاده در محیط) به عنوان ابزاری که در جذب شهروندان مؤثر است استفاده کنیم که همه این موارد به افزایش پایداری پیاده راه کمک می کند.

کلیدواژه ها:

پیاده راه ، شهر ، پایداری ، توسعه پایدار ، بجنورد