معماری با محوریت رفتار اجتماعی و تأثیر آن بر سطح تعاملات اجتماعی

دگرگونی های اجتماعی و فرهنگی به شکل جدیدی از روابط در شهر به عنوان تبلور کالبدی، خود را مطرح می نماید. آن چه از این دگرگونی به فضاهای شهری داده می شود با نیازهای انسانی در تعارض قرار می گیرد. این پژوهش فرصت ها و امکانات فضاهای شهری را برای فعالیت های اجتماعی در فضاهای باز همگانی را مورد بررسی قرار داده است. در این تحقیق ابتدا نقش تعاملات اجتماعی در سلامت روانی انسانها بررسی گردید و سپس به بررسی ابعاد انسانی و کالبدی مؤثر بر تعاملات اجتماعی در فضاهای باز و ویژگی های فضای باز مطلوب از این نقطه نظر پرداخته شد و عوامل تشویق کننده و بازدارنده حضور مردم در این فضاها شناسایی و در هر مورد راهکارهایی جهت افزایش تعاملات اجتماعی ارائه گردید. روش تحقیق پژوهش حاضر تحلیی اسنادی است که با بهره گیری از منابع موجود به بررسی اهمیت تعاملات اجتماعی در ارتقای کیفیت زندگی پرداخته است. نتایج پژوهش حاضر حاکی از این است که نوع فضا و عناصر طراحی هر دو بر میزان و کیفیت تعاملات اجتماعی افراد اثر دارند و طراحی با محوریت رفتار اجتماعی تأثیر زیادی بر سطح تعاملات اجتماعی دارد و می تواند به توسعه تعاملات و ارتباطات عمیق و کیفی و ارتقاء حس تعلق اجتماعی و تأمین نیازهای عاطفی افراد کمک کند.

کلیدواژه ها:

معماری اجتماعی ، تعاملات اجتماعی