نمود هماوایی معماری با موسیقی

ارتباط هنرهای معماری و موسیقی در بحث هنر سنتی یکی از مفاهیمی است که می توان ردپای آن را در هنرهای دیگر به واسطه ی تشخیص عناصر سازنده ی آنها دنبال نمود. یکی از حلقه های اتصال، هنر نگارگری است که ظرایف آن با دو هنر معماری و موسیقی قابل تطبیق است. لذا می توان جهت بررسی معادل های هنرهای سنتی، حلقه های اتصال هنرهای معماری و موسیقی را در دیگر هنرهای وابسته با بنیاد سنتی جست و جو کرد. مقوله ای که بگوید هنرها بگونه ای که امروزه قابل تفکیک و تمیز از یکدیگر هستند وجود ندارد و همه آنها موجودیتی واحد و در هم تنیده دارند و مرز میان آنها قابل تشخیص نیست ولی امروزه در تمدن مدرن این هنرهای درهم تنیده و یکپارچه در هنر از یکدیگر جدا شده اند و موجودیتی مستقل و نسبتاً مشخص و قابل شناسایی یافته اند. در هنرهای مدرن شاخه های مختلف هنر به حدی از هم جدا شده است که حتی تصور وجود بنیادهای مشترک مفاهیم مشابه در آنها دشوار می نماید، اما با اندکی تأمل و تعمیق، می توان رشته های اتصال هنرها که در جوامع گذشته وجود داشته را شناسایی کرد. رشته های نامریی که میان برخی از هنرها مشهودتر می نماید و در برخی دیگر، دیدن و شناسایی آنها بسی دشوارتر است. به طور مثال ارتباطات هنرهای تجسمی امروز با یکدیگر تا حدودی قابل درک است. حال آنکه دریافتن ارتباطها و شباهت های هنری نظیر معماری با هنر موسیقی دور از ذهن می نماید. تلاش برای شناسایی بنیادهای مشترکی که ارتباطی ناگسستنی میان هنرها در زمان های قدیم برقرار می نمود، می تواند بار دیگر هنرمندهای امروزی را به یکدیگر پیوند دهد. در عین حال که می تواند نقاط افتراق حیطه های تخصصی هر یک را روشن تر و رسالت هر هنرمند را جهت بکارگیری نقاط قوت هر حیطه هنری در بیانگری و ابراز درون خود تقویت نماید. این پژوهش که با مطالعات کتابخانه ای جمع آوری شده است سعی دارد با بیانی استنتاجی - تحلیلی، هماوایی معماری و موسیقی را بررسی کند.

کلیدواژه ها:

موسیقی ، منشا آفرینش ، هندسه ، ریتم ، تکرار