بررسی وارزیابی منظر شهرهای جدید با رویکرد ایرانی-اسلامی(مطالعه موردی:شهر جدید پردیس)

امروزه در اکثر کشورهای اسلامی وشهرهای بزرگ آنها ،احداث وتوسعه شهرهای جدید مشهود است واین اقدام اثرات مثبت ومنفی زیادی را بجای گذارده است.علاوه بر تأثیرات اجتماعی،اقتصادی وزیست محیطی،منظر وسیمای منحصر به فردی را نیز به وجود آورده اند که جهت شناخت کمیت وکیفیت منظر این شهرها ومیزان مطابقت آنها با فرهنگ بومی،توجه به رویکرد ایرانی-اسلامی ضروری می نماید.دراین خصوص پرداختن به اصول ومعیارهای شهر اسلامی مانندد سلسله مراتب فضایی،وحدت در کثرت،تمایز،تناسب ونظایر این ها در مکانیایی واستقرار،برنامه ریزی وطراحی آن،هماهنگی وهمجواری ها وبافت های پیرامونی از جمله موارد قابل توجه در شهرهای جدید به لحاظ منشر وسیمای شهری است.روش تحقیق توصیفی-تحلیلی است وباروش های اسنادی ومطالعاتی میدانی از قبیل مشاهده،اطلاعات مورد نیاز جمع آوری شده است.یافته های تحقیق نشان می دهند که منظر شهر باید بیانگر الگوی تحمیلی از سوی دستگاه مدیریتی است که عموما توسط اهالی پذیرفته نشده وبه رسمیت شناخته نمی شوند وبدون پیوستگی فضایی است.همچنین هیچ کدام از اصول مهم شهرسازی اسلامی مانند کثرت و وحدت،عدالت محوری،تناسب،مرکزیت گرایی،سیر در آفاق به سیر در انفس،اصل پیرایستگی،مردم واری،معنویت گرایی،تعادل،اصل محوربندی فضایی،برتری فضاها بر توده ها وطبیعت گرایی دراین شهرها رعایت نشده است.

کلیدواژه ها:

منظر شهری ، رویکرد ایرانی-اسلامی ، شهر جدید پردیس