در سالهای اخیر برنامهها و فعالیتهای مختلفی توسط
شهرداری تهران، معاونتهای مختلف و اداره کل امور بانوانانجام شده است. این برنامهها با تأکید بر جنبههای مختلف خانواده، طراحی و اجرا شدهاند. برنامهها و فعالیتهایمذکور تاکنون به صورت جامع مورد نقادی قرار گرفته است. هدف اصلی این مقاله
نقد فعالیتهای
شهرداری تهران درزمینه
خانواده است. سؤالات مطرح در این نوشتار عبارتند از: نسبت برنامههای خانوادگی اجراشده توسط
شهرداری بابرنامههای کلان توسعه اجتماعی فرهنگی و اسناد بالادستی چیست؟ وجوه اشتراک و افتراق طرحها کدامند وجنبههای مشترک آنها چیست؟ وجوه قوت و ضعف برنامههای اجراشده چه بوده است؟ جنبهها و عناصر ساختاریمورد توجه و مغفول
خانواده در برنامههای اجراشده کدامند؟ در اثر مداخلههای صورتگرفته، چه تغییراتی درکارکردهای خانوادههای تحت پوشش روی داده است؟ و چه پیشنهاداتی برای همسوی و مؤثر شدن برنامهها قابلطرح است؟ به نظر میرسد اقدامات
شهرداری معطوف به مسائل داوطلبانه و موقت
خانواده بوده است. در یک نقدکلی از این طرحها میتوان به موارد زیر اشاره کرد: 1) غایب بودن
خانواده به عنوان یک نظام اجتماعی و واحد( حمایتی، 2) توجه غالب به زنان، 3) توجه به فرد به جای گروه، 4) غفلت از برخی گفتمانهای موجود در جامعه، 5عدم توجه ساختاری به مسائل خانواده.