شهرداری و شهر به منزله یزک نظام اجتماعی (الگویی مفهومی برای رصد شهر)

میل رو به تزاید زندگی در شهرها بهویژه شهرهای بزرگ از یکسو و متراکمشدن مشکلات و ناهنجاریهای اجتماعی دراین قبیل شهرها، به یک مسئله بسیار مهم سیاستی در ایران تبدیل شده و مدیریت شهری بهویژه مدیریت کلانشهرها رادرکانون توجه سیاستگذاران قرارداده است. شهرها امروزه به واقعیتهای پیچیده اجتماعی تبدیل شدهاند که فرصت ومحدویت، همزمان در آنها نهفته شده است. با طراحی نظامهای واقعبینانه مدیریت شهری میتوان بسیاری ازمحدودیتها را به فرصت در محیط شهر تبدیل کرد. لازمه طراحی این الگو و مدیریت بر این واقعی  ت پیچیده، شناختتعریف « کلیت به هم پیوسته و پویای اجتماعی » همهجانبه آن است. برای این منظور لازم است اولاً شهر به عنوان یکشود؛ ثانیاً تحولات این کلیت اجتماعی، بهطور مداوم رصد شده و در اختیار مدیریت شهری (شهرداری) قرار گیرد. درنوشتار حاضر سعی گردیده با بهرهگیری از نظریه نظام کنش انسانی و منظورکردن شهر به عنوان یک نظام کنش چندسطحی که در آن نظامهای متعدد کنش در تبادل دائمی با یکدیگرند، الگوی اولیهای را برای شناخت کلیت اجتماعیشهر ترسیم و برمبنای آن، فهرست اطلاعات ضروری نظام کنش انسانی در شهر را معرفی نماید.

کلیدواژه ها:

واقعیت اجتماعی شهر ، فضای کنش ، نظام کنش انسانی ، اطلاعات نظام کنش