طراحی الگوی پذیرش مهندسی مجدد در شهرداری شهرستان میاندوآب

پژوهش حاضر مهندسی مجدد شیوه ای برای بازسازی سازمان و مدیریت است که در آغاز دهه 90 در ادبیات مدیریت ظهور کرد. هر سازمان و یاشرکت ، یک نهاد اجتماعی است که مبتنی بر هدف بوده و دارای سیستمهای فعال و هماهنگ است.نوع پژوهشهای توسعهای و به لحاظ کاربردی که در ارتقای قصد مشارکت در پروژه مهندسی مجدد دارد ، ازنوع کاربردی است . جامع های آماری آن شامل کلیه کارکنان،کارشناسان ومدیر ان ردههای مختلف شهرداری شهرستان میاندوآب است .با تکمیل نمونه پرسشنامه اولیه ، انحراف معیار متغیرهای مختلف پژوهش محاسبه شده است .سپس بااستفادهازفرمول کوکران ، حداقل تعداد نمونه لازم برای این پژوهش با آلفای 5% وفاصله اطمینان 5% برابر 121 نمونه محاسبه شد .بنابراین ، تعداد 150 پرسش نامه برای سازمان ارسال و 126 پرسشنامه یعنی ضریب بازگشت 84 درصد برگشت داده شد .نمونه گیری ازجامعه گفته شده به صورت طبقه بندی شده انجام شده است .ابزارگردآوری اطلاعات دراین پژوهش ، پرسشنامه محقق ساختهاست که مؤلفه های آن براساس الگوهای نظری ، نظرمتخصصان دانشگاهی وشهرداری واصلاحات پرسشنامه اولیه تدوین شده است .طبق نتایج رگرسیون و بر اساس سطح خطای 5 درصدومقایسه ی سطح معناداری با آن ، ضریب بتای مربوط به متغیرهای درکار مفید بودن مهندسی مجدد و درکارسهولت تأمین الزامات مهندسی مجدد به طورمعناداری با صفر متفاوت است و بنابراین رابطه معناداری بین این دومتغیروقصد مشارکت درمهندسی مجدد وجوددارد.

کلیدواژه های طراحی الگوی پذیرش مهندسی مجدد در شهرداری شهرستان میاندوآب:

مهندسی مجدد ، سازمان ومدیریت ، تغیر