ارزیابى موانع فرایند برنامه ریزى آمایش سرزمین در ایران و ارائه راهکارهاى بهبود آن

آمایش سرزمین به تبعیت از تحولات اقتصادى، اجتماعى، و سیاسى کشور همواره با فراز و نشیب هایى همراه بوده است. در شرایطکنونى شناخت این تحولات براى رسیدن به راهکارهاى عملى و رفع تنگناها و موانع فراروى آمایش سرزمین بسیار حیاتى است. بررسىسیر تحولات آمایش سرزمین طى سالهاى گذشته حکایت از آن دارد که موضوع رفع عدم تعادلها و استفاده از قابلیت هاى سرزمینى یایکى از مهمترین دغدغه هاى نظام برنامه ریزى کشور بوده است. به همین دلیل نیز در سالیان » توسعه فضایى « به عبارت دیگر، دستیابى بهگذشته اقدام هایی گسترده در قالب انجام طرح هاى مطالعاتى و تدوین قوانین و مقررات صورت گرفته است اما به دلایل مختلف، ایناقدامات به نتیجه مطلوب نرسید. در این راستا مقاله حاضر بر آن است تا با تبیین ابعاد مفهومى، مولفه ها و ویژگى هاى آمایش سرزمینو بررسى روند تحولات آن طى سالهاى گذشته، علل عملیاتى نشدن اسناد آمایش سرزمین در نظام برنامه ریزى کشور را مورد بررسىقرار دهد. در پایان نیز راهکارهایى جهت رفع موانع و تنگناها و بهبود روند آن ارائه مى گردد.

کلیدواژه ها:

آمایش سرزمین ، توسعه فضایى ، نظام برنامه ریزى