تاثیر تنش خشکی بر برخی خصوصیات مورفولوژیک و فیزیولوژیک ریحان در کشت هیدروپونیک

ریحان یکی از مهم ترین گیاهان دارویی و سبزی هایی است که به صورت تازه، خشک شده و فریز شده در بازار به فروش میرسد. در بین عوامل بازدارنده محیطی بر رشد و عملکرد گیاهان زراعی، باغی و دارویی، خشکی مهم ترین عامل کاهش تولید بخصوص در مناطق خشک و نیمه خشک به شمار میرود. به طور کلی گیاهان، طیف وسیعی از تنش های محیطی را که نهایتاً منجر به بروز تنش اکسیداتیو در گیاه میشود، درک می کنند. مکانیسم مقاومت در برخی از تنش ها به صورت یک ارتباط درونی و نتیجه یک برنامه ریزی هماهنگ و پیچیده است. درابتدا بذر ریحان purple ( رقم بنفش) پس از ضدعفونی با بنومیل دو در هزار در داخل اسفنج هایی که از قبل با بخار آب ضدعفونی شده اند قرار گرفتند. سپس اسفنج ها در داخل سینی هایی به ابعاد 40 × 60 سانتی متر چیده شدند و در محل مناسب با دما و نور مناسب برای جوانه زنی قرار گرفتند. تا روز پانزدهم زمانی که چهار برگی شدند نشای گیاه فقط با آب خالص آبیاری گردیدند و پس از آن نشاها با محلول رقیق شده غذایی (1/2 محلول پایه ) هر 48 ساعت یکبار آبیاری گردیدند. پس از 15 روز نشاها در مرحله چهار برگی به گلدان های حاوی نسبت مساوی پیت و پرلیت منتقل گردیدند و تیمارهای خشکی اعمال شدند. در این پژوهش چهار تیمار خشکی 1- آبیاری مطلوب ( پس از 40 میلی متر تبخیر)، 2- تنش ملایم ( پس از 80 میلی متر تبخیر )، 3- تنش نسبتا شدید ( پس از 120 میلی متر تبخیر)، 4- تنش شدید ( پس از 140 میلی متر تبخیر ) از تشتک کلاس A در قالب طرح کاملاً تصادفی اجرا شد. نتایج تحقیق نشان داد بیشترین میزان عملکرد، کلروفیل، وزن خشک و ویتامین ث زمانی حاصل شد که با تیمار شاهد آبیاری شدند اما بیشترین میزان ظرفیت آنتی اکسیدانی و فنول با تیمار تنش خشکی شدید بدست آمد.

کلیدواژه ها:

ریحان ، تنش خشکی ، آنتی اکسیدان ، ویتامین ث ، هیدروپونیک