بررسی تفاوت بناها در دوره اول و دوم عصر پهلوی در شهر تهران

انسان و فضا همیشه با هم ارتباطی تنگاتنگ داشته اند ، زیرا انسان در فضا زندگی می کند و با حضور خود توسط فکر و اندیشه به فضا نظممی بخشد. در طول تاریخ ، مکان ها و فضاها دستخوش تغییرات قرار گرفتند و با توجه به علایق زیباشناختی انسان و سبک زندگی، او دچارتغییرات معماری شده است. با شروع دوران پهلوی تغییرات اساسی نیز در معماری رخ داد. اگر شروع این تغییرات را به عنوان معماری معاصرایران قرار دهیم ، می توان تقسیم بندی این دوران را به صورت دوره اول و دوره دوم پهلوی در نظر گرفت. از آشکارترین ویژگی بناها در دورهاول به لحاظ معماری ، تاثیر معماری نئوکلاسیک بود ؛ در حالیکه در دوران پهلوی دوم با رکود معماری و رشد شهرنشینی ، گرایش معماریبه سبک بین الملل به عنوان الگویی در سطح جامعه تثبیت گردید. در این مقاله تلاش شده تا معماری معاصر ایران که همزمان با دورانپهلوی است مورد بررسی قرار گیرد. همچنین از آنجاییکه در این دوران تمرکز فعالیت ها و تنوع بسیار سبکهای معماری در تهران مشاهدهمی شود ، می توان از این چندگانگی ، دستاوردهای با ارزشی را کسب کرد.در این پژوهش با توصیف تفاوت بناها در این دو دوره و قیاس تغییرات در حیطه معماری ، این امکان فراهم می آید تا راهکارهایی جهتشکل گیری جریانی مثبت در حوزه تغییرات ارائه گردد.

کلیدواژه ها:

معماری معاصر ایران ، نئوکلاسیک ، معماری بین الملل ، دوره پهلوی اول و دوم