ارتقای سطح کیفیت منظر شهری در تلفیق دو عنصر مصنوعی وطبیعی(نمونه موردی جداره رودخانه خشک شیراز در کنار قطار شهری)

حفظ و احیای طبیعت در دل و هسته شهر عاملی اثرگذار بر زندگی شهری است. درهها، روددره ها و باغات شهری از مهمترین عناصر پیوند انسان، شهر و طبیعت میباشند. رودخانه به عنوان یکی از عناصر طبیعی در منظر شهری جهت کشاندن طبیعت در دل شهر نقش بسیار زیادی را در پویا کردن شهرها ایفا میکند. رود و بستر آن یعنی رودخانه در هر مکان حلقههایی از شهر را در اطراف خود گردمی آورند و همواره دستخوش تغییرات، اصلاحات، کانالیزه شدن، آلوده شدن و تجاوز انسانها میشوند؛ و توسعههای شهری، آزادی این عناصر پویا را از آنها ربوده است. اما امروزه با احیا شدن مفهوم رودخانه تعابیر جدیدی از قبیل ریهشهر، کریدور تفریحی- توریستی، شریان طبیعی درون شهری، و... ازاین مفهوم استنباط گردیده است. از طرفی با توجه به رشد جمعیت شهرها و افزایش سفرهای درون شهری در بسیاری از شهرهای بزرگ وجود یک ناوگان حمل ونقلعمومی کارآمد ضروری است که با توجه به محدودیت فضایی، توجه به محل قرارگیری عنصری چون قطار شهری ازجمله مواردی است که در طراحی شهری باید به آن توجه کرد. از اینرو در نظر گرفتن حاشیه رودخانه خشک شیراز به عنوان یک بستر طبیعی درونشهری در جهت اجرای این پروژه شهری به منظور نقل و انتقال سریع مسافر راهکار پیشنهادی شهرداری شیراز میباشد که متاسفانه با قرارگیری این دو عنصر طبیعی و مصنوعی در کنار هم راهکار قابل توجهی در تعامل این دو عنصر ارائه نگردیده است. در این پژوهش با بررسی شواهد موجود تلاش گردیده تا ضمن ارج نهادن به طبیعت وحفظ و نگهداری ساختارهای طبیعی شهری در ارتباط با توسعه منابع انسانی در جهت اعمال اختیارات شهرداری ناشی از امتیاز نقل و انتقال مسافر در شهر بپردازیم و در جهت ارتقای کیفیت همنشینی این دو عنصر متضاد راهکارهایی موثر را پیشنهاد دهیم

کلیدواژه ها:

فضای شهری ، شهر فعال و سرزنده ، ساختارهای طبیعی ، رود دره خشک شیراز