احیای بافت فرسوده شهری براساس فرهنگ و تعالیم اسلامی و ایرانی مطالعه موردی شهر زابل

بافت فرسوده بخش مهمی از بافت های مهم شهری است. که به یادگار ازدو یا چند قرن گذشته به جا مانده است. که علاوه بر داشتن ارزش تاریخی و فرهنگی امروزه در اکثر شهرها بافت های قدیمی و پراهمیت به فرسودگی روی آورده اند. هدف از نگارش این مقاله« احیای بافت فرسوده شهری براساس فرهنگ و تعالیم اسلامی و ایرانی(مطالعه موردی شهرزابل)» می باشد. شهرهای که مسلمانان در ایران ساخته اند. ویژگی های ارزشمندی را داشته اند، که بازتابی از دین اسلام در معماری و ساختار فضایی شهر اسلامی بوده است. بنابراین ضرورت حفظ و بازآفرینی و بهسازی ارزش ها در این گونه بافت ها از نظر اسلامی و ایرانی مورد توجه برنامه ریزان و طراحان شهری بوده است. روش این تحقیق از نوع توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای، اسنادی و بررسی های میدانی در سطح شهر زابل است. اساس کار به این صورت است که با استفاده از مدل swot،به تحلیل نقاط قوت ، ضعف، فرصت ها و تهدیدهای بافت فرسوده شهر زابل پرداخته شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که راهبردهای راهگشای برای اصلاح وبهبود بافت فرسوده درشهر زابل وجود دارد که با نظارت قانونمند می توان به احیا و درمان بافت فرسوده پرداخت

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، شهر اسلامی ، swot ، شهر زابل